MONOPROSOPOS

MONOPROSOPOS

Graece μονοπρόσωπος. dicebatur cantiunculae pastoralis species antiquissima; cum singuli sub aestivam reducti umbram saturi canerent amores; qua de re vide supra, ubi de Modulatione. Sed et in Scena, per initia Monoprosopos Chorus fuit; unusque quispiam prodibat, civium vitia recensens, idque sine cantu. Cuiusmodi est apud Plautum Choragus in Gurgulione. Deinde alter additus, ut interrogationibus atque responsionibus explerent animos varietate: Summa enim laus in Poesi novitas. Postea quaterni fuêre, ut partirentur Chorum in paria duo etc. Vide Scaligerum Poetic. l. 1. c. 9. et supra in voce Chorus.